Het werk van Anan volg ik sinds zijn presentatie net na zijn afstuderen in de tentoonstelling ‘ Ernstig geschikt’ bij Studio Omstand in 2013. De speelsheid en tijdelijkheid van zijn werk, maken dat ik heel benieuwd ben naar zijn aanpak voor een totaalinstallatie in de tentoonstellingsruimte van het Kunstenlab. Tijdens ons eerste kennismakingsgesprek hebben we een openhartig gesprek over dat je als kunstenaar soms teleurgesteld kan zijn na afloop van een tentoonstelling, omdat het geen gevolg of vervolg lijkt te hebben, maar zie hier, na jaren, gelukkig het tegendeel.
Het plan en de titel voor de expositie zijn gebaseerd op het housenummer ‘Dance with the devil’ van de D-Devils uit 1991. Ik hoef maar door mijn eigen platencollectie te struinen, of de link naar hel, verdoemenis, demonen is gemakkelijk te vinden.
In het nummer van de D-Devils worden 6 poorten van de hel beschreven en hier is dan ook het grondplan voor de totaalbeleving op gestoeld die Anan prachtig heeft vorm gegeven.
The Gates are open; in het originele nummer:
Gate 1: Darkness, the world of demons
Gate 2: My guides are watching you
Gate3: Only evil lives here
Gate 4: There’s no way out
Gate 5: Feel the fire
Gate 6: Pick up your weapons and fight!
FIGHT! FIGHT! And dance with the devil!!!
Anans interpretatie:
The Gates are open: endless-loop-tape / bengaals-vuur-tekeningen
Gate 1: Darkness, the world of artists / Think clear, don’t somber
Gate 2: My eyes are watching you / Make work, full of passion
Gate 3: Live the music & art, make what you gotta make
Gate 4: Be wise, no day ain’t the same
Gate 5: Feel the art / Salut every morning
Gate 6: Pick up your pencils and fight! / If wrong, say sorry
De roerige jaren ’90; een tijd waarin cross overs hoogtij vieren en verschillende muzikale stromingen worden vermengd. Dance en gabber schurken aan de beeldtaal die eerder was voorbehouden aan de metal scene; hel en verdoemenis worden thema’s. Thunderdome duikt in de donkere krochten van horror en de schedels op zwarte shirts zouden niet misstaan bij een metal optreden met schurende gitaarriffs.
Zoals de cross overs van de jaren 90, legt Anan zich ook geen enkele beperking op in disciplines om zijn plan te laten slagen om bezoekers door zijn 6 poorten van de hel te leiden.
Zijn eerste wapenfeit in de tentoonstelling betrof een wandschildering van 15 meter in zwart- wit waarin de tekenstijl van Raymond Pettibon, graffiti, de hiphopcultuur worden aangevuld met een duister black metal logo. Dat zet de toon; Paint it black!
Naast de wandschildering zijn er sculpturen, de poorten, video, grafiek, tekeningen, een soundtrack om de beleving te completeren.
Bij de tentoonstelling moest ik gelijk denken aan Dante Alighieri die metaforisch verdwaald in een donker woud; lees: zijn en onze huidige samenleving. De wandschildering zou dit donkere woud kunnen zijn met al zijn gekte. Wanneer Dante huiverig de eerste poort van de Hel binnentreedt, begeleid door Vergilius staat er boven die poort een negenregelige spreuk. De laatste zin is wel de bekendste: ‘ Laat varen alle hoop, gij die hier binnen treedt’.
Deze zin is van toepassing voor eenieder die de solo presentatie van Anan binnen treedt. Niet dat het louter dood en verderf is, in tegendeel. Maar er is zoveel te zien en de verwijzingen naar de kunstgeschiedenis en symboliek doen alle zintuigen duizelen. Hier is dan ook oprecht het gezegde van toepassing: The devil is in the details!
De verwijzingen naar de Goddelijke Komedie zijn legio; de poorten, zelfs de P’s op de voorhoofden van de zondaars komen in een sculptuur naar voren. Het enige verschil met de Goddelijke Komedie is dat de hel in Dantes verhaal bestaat uit 9 concentrische ringen en geen 6. Ook de link naar Roman Polanski’s the 9th Gate is aanwezig. Symboliek en getallensymboliek, en dan met name het nummer 6 en 666, komen veelvuldig terug in de totaalbeleving van het (werk)beest Anan.
De grootste overeenkomst schuilt nog in het feit dat Dantes meesterwerk een komedie is. Dat duidt op een goede afloop en stemt hoopvol. Daar waar Dante Alighieri zijn geliefde weer ontmoet, zal de bezoeker in ‘Dance with the Devil’ toch vooral zijn of haar eigen positie moeten bepalen en zijn eigen tocht volbrengen. Geen zware opgave, maar eerder een feest waarin dubbelzinnigheid de boventoon voert. Materialen worden vervormd, omgetoverd tot iets totaal anders. Esthetiek en duisternis worden afgewisseld met speelse anti-esthetiek en luchtigheid en speelsheid.
Een terugkerend beeldelement zijn vlaggen. Trotse vlaggen die wapperen, of gedrapeerd hangen, waarbij het beeld verholen blijft en de bezoeker slechts kan gissen naar de volledige afbeelding en betekenis. Voor het raam wappert trots de omgevormde Go Ahead Devils vlag, die op deze wijze een totaal andere betekenis krijgt, maar de Deventer roots niet verloochent. De adelaar zou een Engel of Duivel kunnen zijn en de Go Ahead Devils zou ook een goede naam zijn voor de vaste aanhang van de Deventer voetbalsupporters. Of moeten we dit zien als een grap; een samentrekking tussen de Rode Duivels en het Deventer voetbalelftal?
Het gaat helaas te ver om stil te staan bij alle poorten in deze tekst, alhoewel dat zeker recht zou doen aan de energie die uit de tentoonstelling spreekt. Ik wil graag even stil staan bij de laatste poort; Gate 6: Pick up your weapons and fight! FIGHT! FIGHT! And dance with the devil!!! De zinnen worden uitgedragen als een opdracht. Vechten, maar tegen wie of wat? Dat blijft in het midden. Vechten we tegen ons zelf? Tegen de duivel en alle verleidingen? Of vechten we tegen god of de godenwereld? Maar vooral de laatste zin maakt het geheel ambigu: Dansen met de duivel. Dat betekent lol hebben, dansen, wellicht ook elkaar aanraken en omhelzen. Dansen om de rest te vergeten, volledige overgave aan het moment. Het is een opdracht om je goed te voelen in het moment, misschien omdat we niet anders kunnen! De loutering die deze tentoonstelling in zich draagt, gaat over energie, vrijheid en dubbelzinnigheid. Anan leert ons het moment en de twijfel te omhelzen en te accepteren als kracht.
De tentoonstelling roept op tot het aanmoedigen van het dansen met de duivel. We staan zij aan zij en zijn de cheerleaders die alles met enthousiasme brengen. Schreeuwen, dansen en het publiek opzwepen en tot grote euforie brengen. Wat een genot om met mijn pompons te zwaaien en aan het einde van de wedstrijd een diepe buiging tet maken voor het intellectuele en doorwrochte werk en de tomeloze energie van de autonome kunstenaar Anan Striker!
Bij de tentoonstelling is een dichtbundel uitgegeven ‘ Steal my Thunder’ met teksten van Maarten Nico en tekeningen van Anan Striker in een gelimiteerde oplage van 66 stuks. De cassetterelease ‘The 6th Gate’ maakt het helemaal af. De soundtrack is speciaal voor de tentoonstelling gemaakt door Simon Weiss en Anan Striker in een nog kleinere oplage van slechts 21 stuks. Beiden een genot om de tentoonstelling thuis door te laten werken.
Never stop cheerleading with the Devil.
Patrick Mangnus, maart 2020
De tentoonstelling ‘Dance with the Devil staat tot en met 12 juni in het Kunstenlab. In verband met de maatregelen rond het Coronavirus is de tentoonstelling tot 1 juni niet toegankelijk voor publiek.